Οι νευρογενείς και λειτουργικές διαταραχές της ούρησης είναι καταστάσεις όπου ο φυσιολογικός έλεγχος της λειτουργίας της ουροδόχου κύστης έχει διαταραχθεί, προκαλώντας έντονη συμπτωματολογία.

Νευρογενείς Διαταραχές Ούρησης

Οι νευρογενείς διαταραχές προκαλούνται από βλάβες στο κεντρικό ή περιφερικό νευρικό σύστημα και μπορεί να οφείλονται σε:

• Κακώσεις νωτιαίου μυελού,

• Σκλήρυνση κατά πλάκας,

• Νόσο του Parkinson,

• Αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια,

• Συγγενείς παθήσεις όπως η δισχιδής ράχη (spina bifida),

• Σακχαρώδη διαβήτη (διαβητική νευροπάθεια).

Οι ασθενείς μπορεί να εμφανίζουν:

• Υπερδραστήρια κύστη (συχνές, επιτακτικές ουρήσεις, ακράτεια),

• Αυξημένο υπολειμματικό όγκο ούρων μετά την ούρηση και δυσκολία στην κένωση,

• Ακράτεια υπερπλήρωσης (λόγω αδυναμίας πλήρους κένωσης).

Αντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση απαιτεί εξατομικευμένη προσέγγιση και συνδυασμό θεραπευτικών μέτρων:

• Εκπαίδευση της κύστης και τεχνικές ενδυνάμωσης του πυελικού εδάφους,

• Φαρμακευτική αγωγή (αντιχολινεργικά ή βήτα-αγωνιστές για υπερδραστήρια κύστη),

• Ενέσεις βοτουλινικής τοξίνης (Botox) στο τοίχωμα της κύστης σε περιπτώσεις έντονης υπερλειτουργικότητας ανθεκτικής στην από του στόματος θεραπεία,

• Εμφύτευση νευροδιεγέρτη (sacral neuromodulation) για αποκατάσταση της λειτουργικότητας σε επιλεγμένα περιστατικά.

• Διαλείποντες αυτοκαθετηριασμοί για την ασφαλή κένωση της κύστης,

Σε πιο σύνθετες περιπτώσεις, όπου οι συντηρητικές μέθοδοι αποτυγχάνουν, εφαρμόζονται χειρουργικές τεχνικές, όπως η αυξητική κυστεοπλαστική (augmentation cystoplasty) ή η δημιουργία νέων οδών αποχέτευσης των ούρων (για παράδειγμα η δημιουργία ειλεϊκού αγωγού).

Λειτουργικές Διαταραχές Ούρησης

Πέρα από τις νευρογενείς αιτίες, η διαταραχή της ούρησης μπορεί να οφείλεται σε:

• Αδυναμία του εξωστήρα μυ,

• Δυσλειτουργία του σφιγκτήρα,

• Ψυχολογικούς παράγοντες (π.χ. υπερβολική σύσπαση του πυελικού εδάφους),

• Συνδυασμό πολλών παραγόντων (π.χ. μετά από χειρουργικές επεμβάσεις στην περιοχή της πυέλου).

Οι λειτουργικές διαταραχές απαιτούν λεπτομερή ουροδυναμικό έλεγχο για ακριβή διάγνωση.

Θεραπευτικές Προσεγγίσεις

Η θεραπεία περιλαμβάνει:

• Εξειδικευμένη φυσικοθεραπεία πυελικού εδάφους,

• Φαρμακευτική αγωγή για μείωση της υπερβολικής μυϊκής δραστηριότητας,

• Εκπαίδευση ουροδόχου κύστης (bladder training),

• Σε επιλεγμένες περιπτώσεις, ενδοσκοπικές ή ανοικτές χειρουργικές λύσεις για αποκατάσταση της φυσιολογικής ροής των ούρων.